Sunday, March 13, 2011

'See me running through that open door'




True Grit, die Coen-broers se weergawe van die gelyknamige boek en John Wayne-fliek, lyk na ‘n rocking good time in die lokprent.

Dis nie.

Dis wel ‘n middelmagtige stukkie nostalgie van die “Old West” – ‘n plek waar geregtigheid geseëvier het as ‘n regsman vinniger en beter kon skiet as die skurke (en as hy nie kon nie, moes hy hulle onkant betrap en in die rug skiet, verkieslik). Nie ‘n fliek wat mens uitsonderlik lank gaan bybly nie, maar dis ‘n inskrywing in nog ‘n boksie (“tradisionele western” ná die “moderne western” No Country for Old Men) van die Coens se oeuvre wat hulle kan tiek.

En dis jammer dat mens ‘n Coen-fliek as sulks kan beskryf, want dis die een ding wat (die meeste) van hul flieks nog altyd was: onthoubaar.

Maar dié True Grit (foto: getthebigpicture.net) is stapelkos eerder as haute cuisine. Dit verloop sonder veel, hogere drama of aksie; die dialoog (dit wat mens kan uitmaak) is nie waffers nie; en die vertolkings is, ondanks die oesie Oscar-benoemings, hoogstens stewig. Die bietjie plesier wat daar te vinde is, is in die karig gemeubileerde subteks en die Coens besprinkel die storie so spaarsamig daarmee mens wonder of dit enigsens die moeite werd is.

Gaan staan jy wel bietjie breinkrag daaraan af, kruip daardie nostalgie teen jou ruggraat op en hy gaan maak hom tuis daar êrens tussen die sagte plekkies wat jy vir Big Fish en Ride the High Country het. Dit skuil in die band tussen drie vreemdelinge wat mekaar aanvanklik nie kan veel nie en nooit weer sien nie; in wilde verhale van die teuels in jou mond en ‘n skoppende rewolwer in elke hand; ‘n vrou wat nooit weer ‘n man kry wat haar so veilig laat voel nie; ‘n hardebaard wat nooit ophou hunker na die kinders wat sy kwasterigheid hom ontneem het nie.

Lei jy ‘n waardevolle lewe en is jou bydrae kosbaar?
Of is dit maar ‘n oorlewingstryd waarin daar meer misses as hits is en jy kan maar net hoop vir ‘n skramse blik van ‘n tier in die sneeu?
Van iemand wat jou vashou of hulle nooit weer gaan los nie?

Krummels kan mens enduit voed, blyk dit.

No comments:

Post a Comment